Staatssecretaris Weekers van Financiën heeft in een beleidsbesluit een expliciete goedkeuring opgenomen voor het vergoeden van intermediaire kosten in een vaste kostenvergoeding. Deze goedkeuring geldt zowel voor het huidige regime als voor de nieuwe werkkostenregeling. In de praktijk werd dit in de oude situatie wel toegestaan, maar officieel mocht het niet.
Intermediaire kosten zijn kosten die een werknemer voorschiet voor zijn baas. Het kan om allerlei kosten gaan. Te denken valt bijvoorbeeld aan de kosten voor een wasbeurt van de auto van de zaak, lunchkosten voor een zakelijke relatie of markeerstiften voor een zakelijke presentatie. Een vergoeding van deze kosten vormt geen loon. U mag in principe geen vaste vergoeding voor intermediaire kosten geven. Toch werd dit in de praktijk vaak toegestaan door de Belastingdienst. Maar bij de overgang naar de werkkostenregeling zou u een eventuele vergoeding voor intermediaire kosten uit een vaste kostenvergoeding moeten halen.
Officiële toestemming
Onlangs heeft Weekers echter in een beleidsbesluit opgenomen dat werkgevers intermediaire kosten toch in een vaste kostenvergoeding op mogen nemen, ook in de werkkostenregeling. De werkgever moet de hoogte ervan dan wel aannemelijk kunnen maken en kunnen specificeren. Een eventuele bovenmatige vergoeding valt in principe in het forfait van 1,4% in de werkkostenregeling.
Bron: SalarisRendement